હવે ના આવશે સરસ્વતી અહી ફરી ફરી

હવે ન આવશે સરસ્વતી અહીં

{મારા વિચારોને ૧૯૯૧ મા આશિષ ઠાકર દ્વારા મળેલ શબ્દદેહ}

હવે ન આવશે સરસ્વતી અહીં ફરી ફરી,

હવે ન માગશે કશુંય શિષ્ય પણ લળી લળી.

હવે અહી કુસંપ ને અજંપ સર્વ વ્યાપશે;

અને અહીં ગુરૂ સમસ્ત ફક્ત શ્રાપ આપશે.

સમસ્ત વિશ્વ ત્રસ્ત-ત્રસ્ત, અસ્તવ્યસ્ત થઇ જશે,

પ્રતાંડવિત શિવનો પ્રચંડ કોપ વ્યાપશે.

યુગો લાગી પ્રચૂર જ્ઞાનદાયીની કુમારિકા;

સૂરાવલી વીણા પરે પ્રઘાતની જ છેડશે.

તમે જ હે નરાધમો, તમે જ ભ્રષ્ટ સાક્ષરો,

તમે જ ખુરશી ભૂખ્યા, ગલીચ દ્રોણ વંશજો.

અમોલ એકલવ્યના અંગુષ્ટ કાપીકાપી ને,

મહાન શ્વેત વસ્ત્રીણી કુમારિકા પરે અરે-

મલીન રાજનીતિનું હજીય રક્ત છાંટશો?!

હજીય છે ક્ષણો, રીજી શકે હજીય શારદા;

પરંતુ છે યકીં મને, ન વાત મારી માનશો!